ΦΥΣΙΚΟΙ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΤΕΣ ΑΜΥΝΑΣ

Κάνοντας τα φυτά να αντιδρούν πιο έντονα στα εξωτερικά ερεθίσματα, οι διεγέρτες αντίστασης εφοδιάζουν τις καλλιέργειες με μεγαλύτερες αντοχές στις (αβιοτικές και βιοτικές) καταπονήσεις. Οι ενεργοποιητές άμυνας  καθιστούν εφικτή τη χρήση προγραμμάτων ψεκασμού που είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον με μειωμένες εφαρμογές συμβατικών χημικών προϊόντων και διατηρώντας την ποσότητα του χαλκού και του θείου εντός των επιτρεπόμενων ορίων.

Οι ενεργοποιητές άμυνας είναι «ουσίες» που είτε ενεργοποιούν είτε αυξάνουν την έκφραση των γονιδίων αντίστασης (ή άμυνας) που υπάρχουν στα κύτταρα των διαφόρων ιστών των φυτών. Οι «ουσίες» αυτές αποκαλούνται «ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΤΕΣ» και δρουν ενεργοποιώντας εκείνες τις διαδικασίες τις οποίες τα φυτά χρησιμοποιούν με φυσικό τρόπο για την άμυνά τους από τα παθογόνα και από τις περιβαλλοντικές καταπονήσεις.

Αυτοί οι αμυντικοί μηχανισμοί μπορεί να είναι είτε φυσικοί είτε βιοχημικοί είτε και τα δύο. Η φυσική προστασία εκδηλώνεται μέσω της πάχυνσης των ιστών και των κυτταρικών τοιχωμάτων, στοχεύοντας στην διακοπή της εξάπλωσης των μολύνσεων. Η βιοχημική προστασία παρέχεται από την παραγωγή ενώσεων με αντιμυκητιακές και αντιβακτηριακές ιδιότητες (όπως είναι οι Φυτοαλεξίνες και τα υδρολυτικά ένζυμα) και από την ενεργοποίηση συγκεκριμένων γονιδίων που προκαλούν αμυντική αντίδραση γνωστή ως συστημική επίκτητη αντίσταση (SAR).

Υπάρχουν διάφορα είδη ενεργοποιητών  άμυνας: μη παθογόνοι μικροοργανισμοί που μπορούν να αποικίσουν την επιφάνεια ριζών και φυτών, μικροοργανισμοί που χρησιμοποιούνται ως μικροβιακοί εχθροί, διάφορα χημικά (είτε συνθετικά είτε φυσικά) που διεγείρουν την παρουσία ενός παθογόνου ή που είναι παρόμοια με μόρια σηματοδότησης των κυττάρων που ενεργοποιούν την αντίσταση. Μεταξύ όλων των διεγερτών αντίστασης, η Χιτοζάνη ξεχωρίζει χάρη στη φυσική της προέλευση και την ιδιότητα της πλήρους βιοδιάσπασης της.